ارزیابی طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری (نمونه موردی دهستان قره طغان شهرستان نکا)

بررسی کشاورزی پایدار و زیرنظام های آن به منظور شناخت و آگاهی بیشتر از وضعیت این نظام ها و تدوین راهبردها و برنامه های مناسب برای نیل به توسعه ی کشاورزی پایدار اهمیت اساسی دارد. هدف اصلی این تحقیق مطالعه اثرات اقتصادی، اجتماعی – فرهنگی و تکنولوژی طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری و ارزیابی میزان موفقیت آن از لحاظ این سه شاخص از دیدگاه کشاورزان و کارشناسان می باشد. داده های مورد استفاده در این مطالعه حاصل عملیات میدانی و پرکردن پرسشنامه از کل 260 بهره بردار در منطقه مورد مطالعه و 68 کارشناس متخصص در طرح می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در دو بعد اقتصادی و تکنولوژی بین کارشناسان و بهره برداران در مورد میزان موفقیت طرح همبستگی وجود دارد، که ضریب همبستگی بعد اقتصادی 886/0 و بعد تکنولوژی 641/0 می باشد. اما از لحاظ بعد اجتماعی – فرهنگی در حالیکه کارشناسان اعتقاد دارند که اجرای طرح موفق بوده، ولی به نظرکشاورزان اجرای طرح از این بعد ناموفق بوده است. ضریب همبستگی بعد اجتماعی و فرهنگی 072/0- می باشد. بنابراین بین دیدگاه کشاورزان و کارشناسان در میزان موفقیت طرح از بعد اجتماعی و فرهنگی همبستگی وجود ندارد.